معاینه بکارت با درخواست شخصی: دیدگاهها و رویکردها

مقدمه: هرچند بکارت به‌عنوان یک ارزش غیرقابل انکار از سوی اغلب جوامع پذیرفته شده است، با این وجود معاینه بکارت با درخواست شخصی مورد تردید است، لذا مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی رویکردها و دیدگاه­ها در ارتباط با این معاینه انجام شد. روش‌کار: در این مطالعه مروری، پایگاه‌های اطلاعاتیSID ، Iranmedx، Magiran، ProQuest، Ovide، Sience Direct، EBSCO، MD Consult، Cochran Library، Scirus، Google Scholar و سایت‌های WHO و UNFPA با استفاده از کلمات کلیدی معاینه بکارت، درخواست شخصی، جنبه‌های اخلاقی،Virginity testing، Self-request و aspect Ethical از سال 2018-1970 مورد جستجو قرار گرفتند. زبان جستجوی مقالات انگلیسی و فارسی بود. یافته­ها: معاینه بکارت با درخواست شخصی عموماً به‌دلیل فشارهای اجتماعی و فرهنگی انجام می­گردد و به‌دنبال پیامدهای فردی، اجتماعی و سیاسی، مورد انتقاد بسیاری از مجامع حقوق بشری است. سازمان جهانی بهداشت از آن به‌عنوان نماد خشونت علیه زنان یاد کرده است. در ایران ضمن حرام بودن و جایز نبودن معاینه، انجام این معاینه با برخی بندهای منشور حقوق بیمار و ارائه خدمات مبتنی بر احترام مغایرت دارد. علی‌رغم موارد یاد شده، معاینه بکارت با درخواست شخصی انجام می­گردد. نتیجه‌گیری: معاینه بکارت بیش از اینکه یک معاینه پزشکی باشد، یک محصول اجتماعی است و همسو با سیاست­های سازمان جهانی بهداشت، نه تنها با اخلاق حرفه‌ای، منشور حقوق بیمار ایران و قانون اساسی کشور تناقض دارد، بلکه از نظر مراجع شیعه نیز قابل‌پذیرش نیست. با این وجود رویکرد غالب در قبال آن، سیاست چشم‌پوشی است. با توجه به یافته­های مطالعه حاضر اتخاذ رویکرد مناسب در قبال معاینه بکارت، مستلزم اجماع بین سازمان­های متولی و متخصصین حوزه­های پزشکی، قضایی، حقوقی، حوزوی و اجتماعی است.